• Nie możesz położyć się na kanapie, bo pies warczy, gdy chcesz go z niej zrzucić?
• To pies wyprowadza Cię na spacer, a nie Ty psa?
• Jesteś na każde zawołanie swojego pupila?
• Obawiam się, że pozwoliłeś swojemu psu przejąć dowodzenie!
• Nie przeszkadza Ci to? W porządku. Każdy układ, który pasuje wszystkim zainteresowanym, jest dobry. Czy jednak rzeczywiście wszyscy są zadowoleni?
• A może masz dosyć tego, że Twój pies Cię terroryzuje?

Można temu zaradzić!

Jak wiadomo, psy są zwierzętami stadnymi. Każdy z członków psiej grupy musi znać swoje miejsce w hierarchii, swoje prawa i obowiązki. Tylko dzięki temu stado może sprawnie bronić się przed wrogami i zdobywać pożywienie.

Psy mieszkające z ludźmi traktują ich jak swoje stado i w mniejszym lub większym stopniu w relacjach z właścicielami będą dopatrywać się takich układów, jakimi rządzi się grupa psów.
Jeżeli chcemy, żeby nasz pies nas szanował i uznawał za mądrych, silnych przywódców, musimy na to zapracować swoim zachowaniem. Musimy zbudować swój autorytet.
Nie zyskamy w oczach psa, jeśli będziemy mu na wszystko pozwalać. Czy szanowalibyśmy przełożonego, który niczego od nas nie wymaga, przynosi nam kawę, gdy tylko na niego spojrzymy, a do jego gabinetu możemy wejść w każdej chwili bez pytania, i jeszcze nas za to pochwali?
Analogicznie nie możemy oczekiwać od psa, że będzie słuchał swojego właściciela, jeśli będzie mu wolno wchodzić i kłaść się, gdzie i kiedy mu się podoba, jedzenie dostanie na każde zawołanie, a gdy tylko podejdzie i trąci nosem rękę, od razu zostanie pogłaskany.

Przeczytaj ...

Jakiego psa wybrać?

Wiele razy spotkałam się z pytaniem „jaki pies byłby najlepszy dla mnie, dla mojej rodziny?”. Odpowiedź nie jest prosta. Świadoma decyzja o posiadaniu psa powinna zostać poprzedzona naprawdę wnikliwą analizą zarówno oczekiwań, jak i możliwości przyszłego właściciela.

Nie wystarczy stwierdzić „chcę dużego, wesołego psa o długiej sierści”. Trzeba przemyśleć, czy jesteśmy w stanie zapewnić takiemu psu odpowiednie warunki, poświęcić wystarczająco dużo czasu na jego wychowanie, pielęgnację, wreszcie – czy stać nas na jego wyżywienie i opiekę weterynaryjną (im większy pies, tym więcej kosztuje jego utrzymanie). I to nie przez rok czy dwa lata, ale nawet przez 16-18 lat psiego życia!

Bardzo istotna jest kwestia dopasowania temperamentu zwierzaka i właściciela. Wielbiciel długich pieszych wycieczek, joggingu czy rajdów rowerowych nie powinien sprawiać sobie psa „kanapowca”, dla którego już spacer po osiedlu jest dużym wysiłkiem. A do poważnych kłopotów z zachowaniem psa może prowadzić sytuacja, gdy opiekunem zwierzaka o dużym temperamencie, wymagającego wiele ruchu, staje się osoba mało aktywna lub ktoś, kto nie może poświęcić czasu na długie spacery. Można uniknąć pomyłki przy wyborze szczeniaka, prosząc o radę zoopsychologa, który pomoże ocenić jego temperament niezależnie od tego, czy decydujemy się na psa rasowego czy mieszańca.

Przeczytaj ...